1. O so jolle lehad a dess fur de nord, jolle lehad fur veins seddij sheid, o kuutzij dij friesdumet luodai shunnee a fur pirtij lillennij, mend uppe dies deksel är stilleen veel den lagooren si lake min visserel, o hillan nu ha prastens orgetne. oi sangelens mollei nu tin reera kaj. 2. Dan, friesdumest ov olte tsiernij, nu luuv de din shunne fur forrenne Soom’ o ner do din blinkken fur samma sten, da, blessa de land memoreins! Ain finde ka sommes ja ais dishen land, är fur jad al laiflekest veins Soomemaa, o sangen dens della ov Sylvians dänx o do sangen singa al soindemestet.
Käännös: Jouni Kähkönen, 5.3.2004